ﺩﺳﺖ ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﺍﺕ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻫﻴﭽﻜﺲ ﺩﺭﺍﺯ ﻧﻜﻦ
ﺗﺎ ﻣﻨﺖ ﻫﻴﭻ ﺧﺎﻃﺮﻩ ﻱ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﻲ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺑﻲ ﻛﺴﻲ ﺍﺕ ﻧﺒﺎﺷﺪ..

همیشه باید یکی باشه...
که همه جا باشه...
اما
هیچوقت
هیچکس
نیست..

امروز هم با بی تو بودن گذشت خوش بحال یادم که همیشه با توست

همون طور که نمی تونم ثابت کنم رویای دیشبم چی بود
حتی نمی تونم ثابت کنم که روز های دیروزم با تو بود
مثل یه رویای نیمه شب تابستونی تو هم انگار داری فراموش میشی ...

گذآشتم و آمدم تمآم گذشته پوچ رآ در سفر........ پس عشق و عآشقی هم بآید در گذشته بمآند......

مراقب آخرین جمله ی آخرین دیدار باشید...
دردش زیاد است....

آن یک نفر،
اگر آن یک نفر تو نباشی
کل دنیا هم که باشد
باز تنهایم

من در دنیای دیجیتال به سر میبرم. دنیای من کامپیوترم است. دنیایی منطقی، فلزی و بدون احساس....
دنیایی که بر مبنای 0 و 1 بنا شده است.
در دنیای منطقی من یا باید باشی (1) یا نباشی(0) . انتخاب دیگری نداری.
حال اختیار با توست....
چگونه در حافظه ام تو را ثبت کنم؟ 0 یا 1 ؟

(دلنوشته های دنیای مهندسی من)

آن قدر تنها بوده ام، كه ديگر حضور خودم را هم احساس نميكنم...!
"من" تمام شد در تمام تنهايي هايم،‌ تنها تر از اين نميشوم ديگر...!